Wzorzec FCI nr 9 /05.01.2011/GB
BEDLINGTON TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.10.2010
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy nie są wymagane.KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Uważa się, że bedlington może poszczycić się pochodzeniem starszym, niż wszystkie inne teriery. Pochodzi z górniczego rejonu północnej Anglii i kiedyś znany był pod nazwą rothbury terier. Z czasem jego sława przekroczyła rejon pochodzenia, a klub hodowców powstał w roku 1877. Choć wygląd tego psa jest łagodny, to potrafi on być całkiem waleczny,ale nie szuka zaczepki. Jego wygląd owieczki jest zwodniczy, to pies twardy i dziarski – najprawdziwszy terier. Kiedyś mieszkańcy północnych hrabstw polowali z nim na króliki; do dzisiaj drzemie w nim dusza myśliwego.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pełen wdzięku, zwinny, dobrze umięśniony pies o budowie ani wątłej, ani też ciężkiej. Głowa winna mieć kształt gruszki lub klina, w spoczynku wyraz łagodny i spokojny.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia nieco większa od wysokości.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Bystry, odważny i pewny siebie. Inteligentny pies do towarzystwa o silnym instynkcie łowieckim. Obdarzony dobrym charakterem, dumny, przywiązany do właściciela, ani lękliwy, ani nerwowy. Łagodny w spoczynku, pełen odwagi przy pobudzeniu.
GŁOWA: porośnięta obfitą, prawie białą czuprynką, która jest w dotyku jedwabista.
Mózgoczaszka:
Czaszka: wąska, ale głęboka i zaokrąglona.
Stop: brak, linia profilu poczynając od potylicy aż do końca nosa prosta, bez załamań.Trzewioczaszka:Nos: nozdrza duże i dobrze wykrojone. Psy niebieskie i niebieskie podpalane muszą mieć nos czarny, wątrobiane i piaskowe – brązowy.
Kufa: dobrze wypełniona pod oczami.
Wargi: przylegające, ich kąciki nie są obwisłe.
Uzębienie: Zęby są mocne i duże. Zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze górne przykrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo.
Oczy: Stosunkowo małe, błyszczące. Idealne oko sprawia wrażenie trójkątnego. Przy umaszczeniu niebieskim kolor oka jest ciemny, przy niebieskim podpalanym barwa oka jest jaśniejsza, z bursztynowym pobłyskiem. Wątrobiane i piaskowe bedlington teriery mają oczy jasnoorzechowe.
Uszy: średniej wielkości, kształtu orzecha laskowego, nisko osadzone i płasko opadające przy policzkach. Cienkie, w dotyku aksamitne, pokryte krótką i delikatną sierścią, na końcach są ozdobione frędzlami prawie białego, jedwabistego włosa.SZYJA:
Długa, gruba u nasady, zwężająca się ku końcowi, bez śladu podgardla, osadzona wysoko, przez co głowa jest dość wysoko noszona.TUŁÓW:
Mocno umięśniony i wyjątkowo gibki.Grzbiet: z naturalnie wysklepionymi lędźwiami.
Lędźwie: wysklepione,Klatka piersiowa: dostatecznie szeroka, głęboka, sięga łokci. Żebra są płaskie.
Dolna linia: Wysklepienie lędźwi powoduje wyraźne podkasanie brzucha.
OGON:
Średniej długości, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, wdzięcznie wygięty. Jest nisko osadzony i nie może być noszony powyżej grzbietu.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: proste, na wysokości klatki piersiowej są szerzej rozstawione niż w łapach.
Łopatki: płaskie i ukośnie ustawione.
Śródręcza: długie i lekko skośne, ale nie słabe.
Łapy: długie, zajęcze o zwartych i grubych opuszkach. Opuszki niespękane ani
niezgrubiałe.
Kończyny tylne: umiarkowanej długości, dobrze umięśnione, wydają się dłuższe niż przednie.
Stawy kolanowe: umiarkowanie kątowane.
Śródstopia: Stawy skokowe mocne, nisko umiejscowione, nie są wykręcone ani
na zewnątrz, ani do wewnątrz.Łapy: długie, zajęcze o zwartych i grubych opuszkach. Opuszki niespękane ani niezgrubiałe.
CHODY:
Pies zdolny do galopu z wielką szybkością, co odzwierciedla się w jego wyglądzie. Ruch bardzo charakterystyczny, gdy jest wolny raczej krótki i wysoki, lekki i elastyczny. Z pewnym kołysaniem przy szybkim biegu.SZATA:
Sierść: bardzo specyficzna, gęsta, podobna do przędzy lnianej, wyraźnie odstająca , ale nie szorstka. Wyraźna tendencja do skręcania, szczególnie na głowie i kufie.
Maść: niebieska, wątrobiana i piaskowa z podpalaniem lub bez. Ciemna pigmentacja pożądana.WIELKOŚĆ I WAGA:
Wzrost ok. 41 cm w kłębie. Lekkie odchylenia w dół u suk i powyżej limitu u psów są tolerowane. Waga między 8, a 10 kg.WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– Agresja lub wyraźna lękliwość
– Każdy pies wykazujący deformacje budowy lub zaburzenia charakteru, powinien być zdyskwalifikowany.
UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra, umieszczone w mosznie.
Wersja polska – styczeń 2011